Bu mektubu yazıp yazmamak arasında gidip geldim ve sonunda işte sen ve ben buradayız. Burada yeni bir yaşam buldum ama senin yıkımlarının bende bıraktığı izler hâlâ geçmedi, sana; senin varlığına ihtiyacım var. Beni kendine muhtaç etmek için mi böyle derin ve yalnız senin iyileştirebileceğin yaralar açtın? Eğer öyleyse bunu yapmasaydın da sana muhtaçtım zaten, insanların senin varlığına, sana ihtiyacı olması hoşuna mı gidiyor?
Ah, Gölge ilk karşılaştığımızda böyle değildin sen, ben yaralarımızı birlikte kaparız sanmıştım. Benim gibisin sanmıştım. Oysa senin yaraların yokmuş, gözyaşlarımla aktı yaraya benzetmeye çalıştığın boyalar. Gidişinle yıkıldı o köklü ama bir o kadar kırılgan güvenim. Daha birbirimizin yaralarını sarmadan sen benimkileri tekrar kanattın.
Her ne kadar sana karşı sitemkâr bir eda takınmış olsam da. Güvenimin kalıntıları hâlâ orada duruyor, yanında biraz umut serpiştirdim geldiğinde tekrar inşa etmek kolay olsun diye. Sen gel, ben unuturum geçmişi diyor umutlar. Ben? Ben, seni görmeden hiçbir şey diyemem. Ama sana gerçekten ihtiyacım var, hatalarınla ve pişmanlıklarınla gel ki tamir edebileyim seni. Sana bir yardımım dokunursa belki kurtarırsın beni, belki iyileştirirsin bu yaraları.
Ah, Gölge! Seni görmeden bir şey diyemem diyorum ama mantığım söylüyor bunları, kalbim değil. Karanlık içinde boğulunca, gündüz hiç böylesine yalnız olmadığımı anladım.*
Çok Sevgiler...
*Bir Kayıp Denizci - Gabriel Garcia Marquez
*Bir Kayıp Denizci - Gabriel Garcia Marquez
11 yorum
insanlar yaralardan ibaret kimse böyle bir şeyi hak etmez oysa
YanıtlaSilAynen öyle, ne yapabilirsin ki? :)
Silof çok etkileyici bu. sona gelene dek bir arkadaşınla aran açıldı, üzüldün diye düşündüm ay ame neyse ki alıntıymış oh :) kimse bizi üzmesin böylee, özletmesin dee :)
YanıtlaSilŞey sadece sondaki, biraz koyu yazılan kısım alıntıydı, kalanını ben yazdım. Ama birisiyle aram açıldığından da değil yani. Başkalarının hikayelerine değinmeyi, yeni kişiler oluşturmayı seviyorum. Belki de kendi küçük parçalarımdan insanlar yaratıyorum :)
Silheey o zaman nefis yaa. anladım, yani gerçek yaşamdan kurgu yapıyon, hikaye kahramanları buluyon. heey bunlardan arada yap yaaa. bayıldım o zaman. hüzünlü de aynı zamanda. ilk bloglardan seçmeler yazıma bu yazını koycaaaam heyoooo :)
SilYaa çok teşekkür ederiim! Beğenmene de sevindim gerçekten :)
Sileveeey :)
SilKaleminize sağlık 😊
YanıtlaSilTeşekkür ederimm :)
Silİfadeleriniz üzerine duygu ve düşüncelerinize aynen katılıyorum
YanıtlaSilKaranlık içinde boğulunca, gündüz hiç böylesine yalnız olmadığımı anladım.*
Teşekkür ederim :)
Sil